معنی حسین اشرفی - جستجوی لغت در جدول جو

حسین اشرفی

لغت نامه دهخدا

(حُ سَ نِ صَ رَ)

ابن علی بن عیسی بن حسن بن علی لخمی صیرفی ملقب به شرف الدین و مکنی به ابومحمد محدث. متولی مشیخۀ فارقانیه. وی در 24 ذیحجه 699 هجری قمری 1300/ میلادی درگذشته است. او راست: ’نزههالخاطر’. (شذرات الذهب ج 5 ص 447) (معجم المؤلفین)
ابن مبارک مکنی به ابوعلی صوفی. متوفی 631 هجری قمریاو راست: مناقب العباد. (هدیه العارفین ج 1 ص 313)

لغت نامه دهخدا

حسین کاشفی

(حُ سَ نِشِ)

ابن علی بیهقی هروی واعظ کاشفی معروف به ’ولی’ صاحب ’روضهالشهداء’ و ’رشحات عین الحیات’ در مشایخ نقشبندیان و جز آن. وی 910 هجری قمری 1504/ میلادی درگذشت. (الذریعه) (اعیان الشیعه ج 27 ص 50) (کشف الظنون) (روضات الجنات 256 و 756) (هدیه العارفین ج 1 ص 316) (تاریخ ادبیات براون). رجوع به کاشفی و واعظ شود

لغت نامه دهخدا

حسین اعرجی

(حُ سَ نِ اَ رَ)

ابن جعفر بن فخرالدین ملقب به بدرالدین حسینی. درگذشتۀ 933 هجری قمری او راست: شرح طیبهالنشر در قرائت. وی استاد شهید دوم بوده است. (ذریعه ج 13 ص 367)

لغت نامه دهخدا

حسین اشعری

(حُ سَ نِ اَ عَ)

ملقب به عین لملک وزیر ناصرالدین قباچه که نورالدین محمد عوفی کتاب ’لباب الالباب’ را به نام او نوشته است. رجوع به عین الملک شود

لغت نامه دهخدا

حسین شریف

(حُ سَ نِ شَ)

ابن محمدطاهر وحید قزوینی. مکنی به ابومحمد. او راست: ’شرح شواهد مجمع البیان’. (ذریعه ج 13 ص 341)

لغت نامه دهخدا

معنی حسین اشرفی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما